Home sweet home

Na nog een dagje rondrijden in Kaapstad weet ik het zeker: hier ga ik me wel thuis voelen. We hebben nog wat gecruised door de stad in onze gehuurde Ford Palio, om te kijken in welke wijk we zouden willen wonen. Het centrum van Kaapstad is best indrukwekkend, moderne torenhoge kantoorgebouwen en flats, met daartussen palmbomen. Het maakt een schone en verzorgde indruk, in tegenstelling tot sommige buitenwijken, die erg in verval zijn. Toen we via de Keizersgracht naar de Heerengracht reden en vervolgens door verkeersborden werden gewaarschuwd voor wielklemmen werden we even aan het twijfelen gebracht. Zitten we toch niet in Amsterdam? Maar de palmbomen maken het verschil, da’s toch iets exotischer dan een Amsterdammertje.
We weten inmiddels wel waar we zouden willen wonen. Of we dat ook kunnen betalen is iets heel anders. Net als in Amsterdam zijn de Keizersgracht en de Heerengracht boven ons budget! Er zijn een paar leuke wijken aan de voet van de Tafelberg, morgen gaan we daar een tuinhuis bekijken. Vandaag hebben we een huisje gezien in the Observatory, de studentenwijk waar onze Backpackers ook zit. Een heel leuk huisje, maar helaas geen parkeergelegenheid van de straat af, en dat is hier zeker wenselijk als je ziet hoeveel glas van ingetikte ruitjes er op de stoep ligt. En onze, in vergelijking met de mandjes hier, erg luxe kinder-autostoelen zijn nog onderweg, die kunnen we niet in de auto laten als we op straat moeten parkeren. Dat is dus wel een groot nadeel. We zoeken dus nog even verder.
Verder nog wat geshopt in een mega-shopping mall à la Monte Casino in Johannesburg (weet je nog Simone?): een nieuwe mobiele telefoon. Is erg handig nu we een huis zoeken, zonder bereikbaarheid ben je nergens hier. Morgen even bellen met een vriend van Henk die auto’s verkoopt, wie weet heeft hij wat leuks voor ons (we spelen met de gedachte een Volksiebus te kopen, da’s handig voor als jullie hier zijn, pap en mam) en iets gaan drinken met Sanne, mijn Utrechtse collega die het afgelopen half jaar in Tygerberg gewerkt heeft. Zo langzamerhand krijgen we wel wat georganiseerd hier. Hannah heeft haar draai ook weer gevonden. Henk vroeg gisteren of ze niet erg onder de indruk was van alle zwarte mensen. Als je naar een kinderdagverblijf in Amsterdam Zuid-Oost gaat sta je wat dat betreft gelukkig nergens van te kijken! De dames trekken behoorlijk de aandacht van iedereen die we tegen komen en dan op een positieve manier. Hannah roept al hello en byebye alsof ze nooit anders gedaan heeft en het baby gebrabbel van Mare is een taal die universeel is!