Van Tafelberg naar Tygerberg

Vandaag was het dan zover: mijn eerste werkdag in Tygerberg Hospital. Vrijdag had ik al een korte rondleiding gehad van mijn collega Sanne, die inmiddels weer in Nederland is. Vandaag geen rondleiding of introductie meer, maar gewoon aan de slag. Wel even wennen, totaal andere ziektebeelden, andere behandelingen en andere mogelijkheden tot je beschikking. Tussendoor ook nog een hoop administratieve dingen regelen, zoals een studentenpas (ja, ik ben weer officieel student!), toegang tot de computerzaal met internetfaciliteiten, een pieper enzovoorts. De medewerkster van de International Office raadde me aan veel te internetten in het ziekenhuis, ik heb ten slotte ZAR 3500,- voor mijn studentenpas moeten betalen, wat hier echt een schrikbarend hoog bedrag is (komt overeen met ca 400 euro).
Op de afdeling was het nog een beetje chaotisch vandaag. Ook de medical officer (net afgestudeerde artsen moeten hier eerst 2 jaar als medical officer werken voor ze een specialisatie kunnen kiezen, een soort medische dienstplicht) was vandaag voor het eerst, net als de studenten (co-assistenten). Weinig continuïteit dus. Gelukkig werk ik samen met een medical officer die al wat ervaring heeft en die het reilen en zeilen in het Tygerberg ziekenhuis goed kent. Dat maakt een hoop dingen een stuk gemakkelijker.
maand. Behoorlijk druk bezig geweest, tijd om te lunchen was er niet. Iedereen lijkt hier ook te lunchen met friet, pie of chips… niet echt gezondIk werk op de afdeling infectieziekten. Daar kunnen kinderen liggen met allerlei soorten infecties, maar in de praktijk draait het allemaal om 1 infectie: HIV. Er was 1 hele zieke patiënt, die zou in Nederland allang op de intensive care hebben gelegen. Maar hier zijn de intensive care faciliteiten beperkt, waardoor kinderen met slechte vooruitzichten (zoals dit meisje) daar niet voor in aanmerking komen. Er wordt dan geprobeerd om op een gewone afdeling zo goed mogelijke zorg te leveren. Dat valt niet mee als je een halve dag moet wachten op bloeduitslagen en voorraden beperkt zijn omdat er nog geen nieuwe levering is geweest sinds begin vorige maand.
Aan het einde van de dag weer in mijn gammele groene golf gestapt en door het drukke Kaapstadse verkeer richting Tafelberg gereden. Heerlijk om het ziekenhuis zo achter je te laten en weer een andere wereld binnen te stappen als je thuiskomt. Al zal het wel even tijd kosten om de knop ook in mijn hoofd goed om te zetten.