Wandelen in Newlands Woud

Afgelopen zondag was het redelijk weer, een waterig zonnetje tussen lichte bewolking door. Goed genoeg om er opuit te gaan. Eerst heb ik lekker even over de markt bij ons achter gewandeld. Heerlijk, vrij vroeg in de ochtend, nog niet zo druk. Mooie mensen die hun waren aanprijzen, djembee getrommel en een groep Afrikaanse kinderen die dansen en zingen. Rondgespeurd naar wat kadootjes om op te sturen naar Nederland en ideetjes op doen voor wat we zelf nog wel zouden willen kopen.

In de middag zijn we met z’n allen op pad gegaan. We zijn gaan wandelen in Newlands Woud. Hannah eerst een stukje in de rugdrager mee en Mare in de buikdrager. Na een picknick op een bankje in het bos wilde Hannah wel een poosje zelf lopen. Daar hadden wij uiteraard geen bezwaar tegen, want die dame weegt aardig door op je schouders! Mare lekker in de rugdrager gezet en wandelen maar. We kwamen langs een stroompje water, helemaal bruinrood verkleurd door de klei-achtige aarde. Er lagen behoorlijk wat stenen, kleintjes, maar ook wel flinke keien. Hannah laadde het door haar zelf meegebrachte tasje helemaal vol, en werd dan telkens boos als het te zwaar was om te tillen. Uiteindelijk snapte ze wel dat ze niet de grootste keien mee moest nemen. Het was een leuk spelletje en motiveerde haar om goed mee door te lopen. Na wat geklauter kwamen we bovenaan bij een bruggetje. Alle verzamelde stenen hier weer in het water gooien was ook erg leuk. Verder nog langs een hele mooie scheefgegroeide boom gekomen, waar Hannah samen met een paar andere kinderen lekker in kon klimmen. Er lagen best veel omgewaaide bomen. “Ombomen” noemde Hannah deze bomen. Er moest maar gauw iemand komen om ze weer op te rapen, want dit moest zo toch echt niet, volgens Hannah. Mare vermaakte zich prima in de rugdrager, eerst alles goed in de gaten houden en later een lekker dutje doen. Na een lekker tochtje weer op huis aan, dit was zeker voor herhaling vatbaar!