Uytkijken geblazen

Moniek had afgelopen weekend een vrij weekend en zoals jullie allemaal al eerder hebben kunnen lezen, een vrije dag of een vrij weekend betekent automatisch inpakken en wegwezen! Zo dus ook afgelopen weekend. Na getankt te hebben en even bij het postkantoor een postpakket opgehaald te hebben zijn we zo op vrijdagmiddag om een uurtje of 4 op pad gegaan voor een spannend en leerzaam weekend naar het Cederberg Nature Reserve. Dit berggebied ligt zo’n 200 kilometer ten noorden van Kaapstad. Al de hele dag waaide het enorm en regende het erg veel. En dus zo ook onderweg naar Citrusdal. Onderweg hebben we eigenlijk niet echt veel harder dan 90 km/u gereden en dat was hard genoeg. In Citrusdal hebben we maar één van de geijkte Africa Challenge regels toegepast: Tanken, of het nu nodig is of niet! Even plassen ook en weer verder. Halverwege tussen Citrusdal en Clanwilliam (via de N7) zouden we de “snelweg” afgaan en nog 60 kilometer over gravel moeten overbruggen tot aan de eerder telefonisch geboekte overnachtingsplaats, een backpackers genaamd “Cederberg Oasis Guesthouse”. En zoals later zou blijken, een heuse oase!!

Nadat wij de afslag naar de gravelroad hadden genomen (zie satelietkaart), moesten we de rivier “Olifants” oversteken. En wie wel eens in Zuidelijk Afrika is geweest, weet dat deze “bruggen” vaak niet meer dan betonnen platen zijn die normaal gesproken over een dorre of droge rivier zijn aangelegd. Voor zover wij op dat moment konden zien, was deze “brug” nog goed begaanbaar, hoewel het water al wel net aan de rand van het beton stond. Hierna vervolgde we onze tocht naar de backpackers. Na nog een flink eind over de gravelroad kwamen we bij een kampeer- en picknickplek genaamd Algeria. Daar nog even gekeken of er iemand was, maar er hing een bordje “back in 5 minutes”. En met deze weersomstandigheden hadden wij de indruk dat die 5 minuutjes wel eens heel veel langer konden duren. Dus maar weer verder gereden over de Uytkijkpas. En aangezien het nog steeds hevig regende, was het inderdaad erg uitkijken! En toen gebeurde waar we eigenlijk al bang voor waren…

We konden niet verder. Over de weg stroomde zoveel water dat we het risico niet durfde te nemen om hier met bus en al doorheen te rijden. We waren bang dat de stroming te heftig zou zijn. En dus, rechtsomkeer en weer terug over die Uytkijkpas. Uitkijken maar weer. Intussen waren we al wel aan het bedenken wat te doen als we geen overnachtingsplaats zouden kunnen vinden. Overnachten in de bus leek dan het verstandigst, de beste plaats hiervoor zou Algeria zijn. Net voor we Algeria weer bereikte kwamen we een 4x4 wagen tegen, en bij twijfelachtige omstandigheden wordt in Afrika altijd geïnformeerd of alles in orde is. Aldus wij het verhaal uitgelegd en deze aardige mevrouw zou ons wel op weg helpen naar het dichtstbijzijnde Guesthouse. Na een tweetal minuutjes de 4x4 te hebben gevolgd, stopte ze. Ze had zich bedacht. Deze vrouw werkte 3 maanden voor een natuurbeheer organisatie en woonde in een chalet nabij Algeria. Ze zou de volgende dag al haar broers en zussen voor een familieweekend te slapen krijgen en had dus extra matrassen en beddegoed laten aanrukken voor het weekend. Ze achtte het beter als we dan maar gewoon bij haar in het chalet de nacht zouden doorbrengen. Ook dat is Afrika!

Eenmaal in het chalet aangekomen werden wij door onze gastvrouw voorzien van een lekker kopje warme thee met sandwiches. Matrassen werden klaargelegd voor de nacht en beddegoed uit de kast gehaald. Aangezien Moniek de nacht ervoor tijdens haar nachtdienst niet of nauwelijks geslapen had, kun je je wel indenken dat die als een blok in slaap is gevallen. En omdat Moniek zo moe was, heb ik de enorm ingespannen en spannende autorit helemaal alleen gereden. Je kunt je dus ook wel voorstellen dat ook ik snel vertrokken was…