Hoek van Bobbejaan

Omdat het weer wat teleurstelt, gaan we vandaag niet de Tafelberg op, maar besluiten we in het nationale park van Kaap de Goede Hoop te gaan wandelen. Uiteraard nemen we weer een toeristische route over het Kaapse schiereiland. We rijden via de Chapman’s Peak Drive. Behalve het mooie uitzicht daar hebben we ook nog walvissen gespot. Helaas konden we niet stoppen om ze goed te bekijken. Kort nadat we het park binnenrijden zien we een struisvogel-familie. Een stuk of 6 struisvogelkuikens met zeer beschermende ouders. Na een korte fotostop laten we ze gauw weer met rust.
De gekozen wandeling naar Hoek van Bobbejaan zou volgens het bordje 3 uur duren. Volgens het boek dat Moniek had gekregen voor haar verjaardag, moest je daarvoor wel op handen en voeten de tocht maken.
Het begon met een vrij steile afdaling naar het “strand”. Alhoewel er nog flink wat afstand tot het water werd overbrugd door keien, was er toch een pad van erg mul strandzand. Dit liep erg vermoeiend en er leek haast geen einde aan te komen. Toen we bij een wegwijzer aankwamen, bleek dat we toch zelfs een stukje van de route hadden afgesneden. We besloten om nog een stukje richting 2 scheepswrakken te lopen. Dit bleken een paar stukken schroot waar Vuile Ko misschien blij mee zou zijn geweest, maar verder niks bijzonders. Intussen nog geen bobbejanen (bavianen) of schildpadden gezien. De terugweg verliep over de rug van de Kommetjieberg. Het was even zoeken naar het niet al te duidelijke pad, maar gelukkig was de klim een stuk minder steil dan de afdaling waarmee we waren begonnen. Bovendien werden onze inspanningen beloond met een ontmoeting met een schildpad. We waren blij dat we na zo’n 2 en half uur de bus weer terug vonden. ’s Avonds zijn we uit eten geweest in de V&A Waterfront. Springbok!