Loo with a view

Omekenee heeft het gisteren al geschreven, we zitten dit weekend in Robertson. Dit is een wijnplaatsje aan Roet SikstieToe, ’s werelds langste wijnroete. Maar volgens mij klopt dat niet helemaal, want om in Robertson te komen zijn we over de R60 gereden en helemaal niet over de R62!
We zaten in een leuk huisje bij een boerderij, helemaal aan het einde van een weg die overging van asfalt naar zand en steentjes. Voor dit huisje was een veranda en er hing een hangmat waar papa en mama regelmatig in lagen te luieren. Ook had dit huisje een barbecueplekkie (n.v.p.e.m. braai - area) en ze hadden voor mij en Mare een leuk eigen duo-stoeltje klaargezet. Tussenin kon je een flesje drinken wegzetten, maar ik stopte er steeds steentjes in. Dat vond ik wel leuk!
We hebben dit weekend eigenlijk weinig binnen gezeten. Ontbijten deden we buiten op de veranda. Alleen slapen deden we natuurlijk wel binnen. Ik sliep met papa en mama en Mare in één kamer. Mare in haar eigen reisbedje, papa in het eenpersoons bed en mama en ik in het stapelbed. Mama boven en ik beneden. En ’s morgens wilde ik steeds mama wakker maken. Zondagochtend heeft papa mij geholpen het trapje op te klimmen om mama zachtjes wakker te maken. Dat vond ze wel erg lief van mij!
Zaterdag zijn we op zoek gegaan naar een wijnboerderij waar de wijnmakers ons zouden kunnen laten zien hoe ze wijn nou eigenlijk maken. Maar helaas zat dat er niet in. De meeste wijnboerderijen zijn in het weekend niet of maar een beetje open. Vaak moet je van te voren eventjes bellen om een afspraakje voor een rondleiding te maken. En dat hadden we natuurlijk niet gedaan. Dat is dan weer voor een volgende keer.
Maar wijn proeven kon wel op zaterdagmiddag. Dus dat hebben we dan maar gedaan bij Bon Courage, een wijnhuis tussen Robertson en Bonnievale. Ook voor mij hadden ze een speciaal kinderwijntje en ik kreeg een grote mensen wijnglas. Eerst wilde ik helemaal niet drinken, maar toen ik eenmaal geproefd had hoe lekker dit “wijntje” was, wilde ik keer op keer bijschenken. Net als die mevrouw bij papa en mama en omekenee steeds deed.











Na een glaasje of drie zei mama dat Omekenee geen wijntjes meer mocht drinken omdat hij zijn glaasje had gebroken. En papa had nog wel gedacht dat ik de eerste zou zijn die een glaasje zou breken! Met een volle doos met wijntjes (ook eentje voor mij) onder de arm zijn we daarna nog even bij het restaurantje wat gaan eten. Volgens mama was dit wel nodig na al die wijntjes, want mama moest nog terugrijden naar ons huis.











Onderweg zijn we nog even boodschappen gaan doen, want vanavond wilden we braaien. Nadat Omekenee het voorgloeien van het hout had gedaan, heeft papa er een flinke fik van gemaakt. We hebben lekker buiten op de veranda zitten eten. Na het eten zijn Mare en ik gaan slapen en hebben papa en omekenee de barbecue weer aangewakkerd tot een heerlijk knapperend vuurtje. Onder het genot van alweer een lekker wijntje hebben ze nog wat naar de vlammetjes zitten turen. Papa vond wel dat Omekenee eigenlijk zijn gitaar had moeten meenemen, want dat hoorde nu eenmaal bij zo’n vuurtje!
Zondagochtend wilde mama met mij gaan zwemmen in het zwembad. Papa verklaarde haar officieel tot gek. De zon scheen niet, dus het water zou wel koud zijn. En inderdaad… mama mag dan wel een bikkel zijn, maar ik wilde er heel snel weer uit. Veelste koud!
Naast ons huisje bij het zwembad was ook nog een openlucht weecee. Hier kon je een poepie of een plasje doen terwijl je van het uitzicht kon genieten. Natuurlijk is papa deze wel eens gaan proberen.
Op de terugweg naar huis zijn we het eerste stuk niet via de grote weg gereden, maar zijn we door Bain’s Kloof gereden. Hier waren schitterende uitzichten te zien waar papa, mama en Omekenee natuurlijk een heleboel foto’s hebben gemaakt.









Toen we weer in Kaapstad waren, zijn we bij Andiamo in Cape Quarter gaan uit eten. Mare was een beetje moe en had niet zo’n zin in haar warme eten. Ze mopperde af en toe een beetje en hing onderuit gezakt in de wandelwagen. Dat vond de mevrouw (of was het nou een meneer?) achter ons niet zo erg leuk geloof ik. Zij (of hij) kwam nadat ze klaar waren met eten nog even aan papa en mama melden dat volgens haar onze Mare allang op bed had moeten liggen. Niet gek dat ik niet goed wist of het nou een mevrouw of een meneer was, ze wist zelf ook niet goed het verschil tussen jongetjes en meisjes. Zelfs niet nadat papa twee keer duidelijk had gemaakt dat onze Mare toch echt een meisje is en geen jongen! Och god, och god, och god toch…