Eindelijk, na vele jaren wachten!!!

Begin 2002 waren we al eens in Kaapstad. Toen konden we de Tafelberg niet op omdat een zuid-wester storm op de berg woedde. Nu zou het toch een keertje moeten lukken, en ja hoor, op donderdag 19 oktober 2006 was het zover. ’s-Morgens werden we wakker van een stralend zonnetje en een helderblauwe lucht. Echt Tafelbergweer.
Er waren meer mensen op dat idee gekomen. Bij het dalstation van de kabelbaan dachten we eerst bij de Efteling op een hoogtijdag aangeland te zijn, want er stond een lange rij voor de kassa. Dus eerst maar een stukje topografie. De Tafelberg vormt de noordelijke punt van het Kaaps Schiereiland en is opgebouwd uit forse lagen zand- en leisteen, dooraderd met graniet. Het rotsachtige platform met bosrijke ravijnen bereikt aan de oostkant zijn hoogste punt (1086 m), naar het zuiden daalt het naar het onderste plateau waar vijf stuwbekkens liggen voor de watervoorziening van Kaapstad. De meer dan 3 km brede steile wand aan de noordzijde domineert de stad als een massieve muur. In het oosten wordt de steile wand geflankeerd door Devil’s Peak (1001 m), in het westen door Lion’s Head (669 m).
Na al die jaren wachten, konden die 40 minuten in de rij er ook nog wel bij. Met een moderne, ronddraaiende cabine zijn we opgestegen naar de top van de berg, onderwijl al genietend van het mooie uitzicht.

















Daar aangekomen, bleken er massa’s mensen rond te lopen. Gelukkig bleven de meesten in de buurt van het bergstation rondhangen. Wij hebben een rondwandeling gemaakt boven op de berg en dan kom je al snel veel minder mensen tegen en waan je je al snel alleen op de wereld. Wandelend naar het hoogste punt aan de oostzijde, val je van de ene in de andere verbazing, vooral door de schitterende uit- en vergezichten. Eigenlijk kun je het geen wandelen noemen, want er moet flink geklauterd worden over rotsblokken en het smalle paadje gaat berg op en af. De Tafelberg is dus allesbehalve vlak.
Het hoogste punt wordt “Maclears Beacon” genoemd. Sir Thomas Maclear heeft daar in 1844 een baken opgericht in de vorm van een stenen pyramide.
Het pad terug naar het bergstation loopt aan de zijde van Kaapstad, af en toe over een smal paadje langs een diep ravijn, maar wel met schitterende uitzichten op Kaapstad, de Atlantische Oceaan en ook Robbeneiland waar Nelson Mandela jaren in gevangenschap heeft doorgebracht.
Na drie uur wandelen en klauteren zijn we terug bij het beginpunt en kunnen we genieten van een welverdiende lunch (ook al was het inmiddels al bijna 15.00 uur).