Going to Cape Point

Voor de zoveelste keer wilden opa en oma gisteren naar de botanische tuinen van Kirstenbosch gaan. Helaas rust hier voor hen een vloek op… Het weer zat weer niet mee. Dus zijn ze lekker saampjes visjes gaan kijken in het 2 Ocean Aquarium, Hannah was weer bij Verna gaan spelen en Mare en ik zijn thuis gebleven en hebben onze dagelijkse dingetjes gedaan (zoals opruimen, wassen, drogen, boodschappen doen en spelen natuurlijk).
op pad! Simone en Moniek zijn weer als gebruikelijk werken en missen weer Maar vandaag zijn we weereen prachtig uitstapje naar het puntje van de Kaap. Maar niet getreurd: we gaan er vast nog eens heen! Ook deze keer weer de Chapman’s Peak Drive gereden. Het blijft een prachtige bochtige weg langs de kust. Hoewel ik deze nu al voor de derde keer gereden heb, blijven de uitzichten over de oceaan indrukwekkend. Alleen wil ik de volgende keer deze drive eens op de terugweg rijden, voor de broodnodige variatie.
Na de Chapman’s Peak Drive zijn we deze keer niet over Fish Hoek en Simon’s Town gereden, maar via Kommetjie en Scarborough. Ik begin er de weg ondertussen al aardig te kennen. Ik meende zelfs deze route te herkennen als de route die we ooit 7 jaar geleden met een witte Fiat Uno zonder kinderen hebben gereden. Onderweg hebben ter hoogte van Misty Bay ook nog een paar walvissen voorbij zien dobberen. Het lijkt wel of ze steeds dichter naar onze kant van de kust oprukken. Wie weet zien we er binnenkort nog wel een paar in Mouille Point voorbij zwemmen!
Na snel zonnebrand gesmeerd te hebben, zijn we omhoog geklommen naar the Lighthouse van Cape Point. Opa met Hannah op de rug, ik met Mare en oma met heavy-weight Muis. Na wat intensief trappen klimmen komen we dan op het hoogste punt bij de vuurtoren aan. Jan en Hannah natuurlijk als eerste! Die zijn gewoon niet bij te houden…
Na een kwartiertje genieten van de nice view en het maken van de gebruikelijke kiekjes, zijn we weer afgedaald. Hannah “woude” zelf lopen. Grappig gezicht tussen al die toeristen, zo’n semi-mini-toeristje. Ze heeft het ook bijna heel de lange afdaling volgehouden! Het wordt misschien ooit nog wel een klein wandelaartje!?!?
Hierna zijn we naar teruggereden naar Cape of Good Hope. Vooruitturend over het woelige water waar eens vele schepen zijn vergaan, onderwijl een lekker boterhammetje naar binnen werkend. Kaap de Goede Hoop is het meest zuid-westelijke puntje van het Afrikaanse continent. Met echte zuidelijkste puntje is bij Cape Agulhas, maar aangezien daar verder op het geologische zuidpuntje en de overal aan een kust gebouwde vuurtorens na niets anders te beleven valt, hebben we ervoor gekozen hier maar geen tijd aan te spenderen. Er is immers nog zoveel meer te zien!