
Vandaag ben ik alweer walvissen gaan kijken. Helaas moest mama gewoon werken, dus ben ik samen met Hannah, papa, opa, oma en tante Siepie op pad gegaan. Eerst zijn we een stukje via de snelweg gereden. Daarna zijn we door Gordons Bay (papa beweert vorige week een zekere “Gordon Gay” gezien te hebben) via de toeristische kustroute R44 naar Hermanus gereden. Onderweg hebben we 1 of 2 walvissen gezien, maar het weer zat nog een beetje tegen. Het zonnetje zat nog een beetje achter de wolken.
In Hermanus hebben we in het gras lekker een broodje gegeten. In de verte was een walvis allemaal lawaai aan het maken. Misschien was die wel een baby walvisje

aan het maken en ging het een beetje moeilijk. Langzaam aan begon het zonnetje steeds feller te schijnen en de zee was rustig. De vorige keren stond er steeds wind en waren er allemaal golven. Ik vond dat de walvissen toen veel meer met hun vinnen en staarten aan het zwaaien waren naar ons. Nu lagen de walvissen maar een beetje sloom dicht voor de kust te dobberen. Dat vonden opa en papa helemaal niet erg. Dan konden ze lekker veel foto’s maken! En dat hebben ze ook gedaan.

Er was ook een meneer die had een bord op zijn buik en op zijn rug en hij had een toeter waar hij steeds op deed blazen. Ik dacht eerst dat het de plaatselijke dorpsgek was, maar volgens papa was dat de “Whale crier”. Die meneer toetert als er walvissen te zien zijn en wijst ze voor een paar centjes aan (als je bijvoorbeeld poep in je ogen hebt of je bril niet bij hebt ofzo). Nou, ik heb hem niet betaald hoor. Ik kon ze zelf ook wel vinden!
Toen we weer op weg naar huis gingen, hoorde ik op de achterste bank papa en tante Siepie heel hard roepen: “WAUW. Kijk daar, ik zie er één springen! Zag jij dat ook?” Toen ik vanuit mijn kinderzitje wilde kijken, was hij al weer kopje onder. Helaas, maar gelukkig hebben papa en tante Siepie het nog net gezien. Kunnen ze vanavond eindelijk eens rustig gaan slapen en dromen van een goeree-overflakeetje, een dubbele flikflak en een tourniquetje-speciaal!
1 Comments:
Hallo Mare,
Ik heb ook zo genoten van de walvissen. Jij en Hannah zijn ook steeds zo lief geweest als jullie weer eens lang in de auto moesten zitten. Oma mist jullie wel, maar jullie poepluiers niet.
Dikke knuffel van oma Els. XXX
14/11/06 19:26
Een reactie plaatsen
<< Home