Schok(bre)kend weekendje Cederberg

Inmiddels hebben opa Snor en oma Els al behoorlijk wat van Kaapstad en de direct omgeving kunnen verkennen. Het werd dus weer eens tijd om wat verder “van huis” te gaan. Dit weekend zouden we zonder Moniek (want die had dienst) naar Cederberg Mountains vertrekken. Nu moet je wel weten dat een weekendje weg voor mij als materiaalmeester en fourageur natuurlijk meer om het lijf heeft dan vrijdag, zaterdag en zondag.
De donderdag vooraf de hele dag in touw geweest met boodschappen doen, bellen met de accommodatie, de bus controleren (noodrantsoenen en extra kampeergerei), de bus inspecteren (o.a. alle vloeistoffen bijvullen) en natuurlijk de tank volgooien. En niet te vergeten inpakken voor de hele bende!
Maar op vrijdag konden we dan ook zonder getreuzel goed voorbereid vertrekken. De weersvooruitzichten waren prima (beter dan ons vorige bezoek aan dit gebergte). Onze reis ging voorspoedig, ook op de gravelwegen en over de diverse passen. Zo halverwege de middag kwamen we in Kromrivier aan volgens planning. Na een korte kennismaking met onze gastvrouw konden we onze hut “Tortelduif” betreden. We wilden die avond braaien, dus na het uitladen en installeren direct als een ware padvinder aan de slag met vuurtje stoken. Inmiddels hebben we al zoveel ervaring opgebouwd met het inkopen voor een braai dat we deze keer nauwelijks iets over hadden. Goed he?
Zaterdag zijn we net voorbij Dwarsrivier een wandeling langs Lot-se-vrouw en Vensterklippe gaan lopen. Het was erg warm en de zon stond strak aan de hemel. Lot z’n vrouw en die Vensterklippe waren uit commerciële behoefte geboren rotsformaties die in onze ogen niet bijster bijzonder waren. Voor de vorm hebben we er toch wel de nodige foto’s van getrokken. Later tijdens de wandeling hebben we nog de onontdekte rotsformatie “Pinguïn” op de foto gezet. Dat die nog niet eerder gevonden was, is ons tot op vandaag de dag een raadsel gebleven.
Onze gastvrouw insinueerde eerder die dag dat deze wandeling erg makkelijk was en dat we beter een andere konden nemen. Die rotsen kon je ook prima vanaf de kant van de weg vanuit de auto bekijken, was haar mening. Nou die mening deelden wij absoluut niet en een easy-walk heb ik hier nog zelden als easy ervaren (met Mare op de buik of op de rug). De omgeving was schitterend. Overal waar je ook keek waren er rotsformaties door de wind uitgesleten. Helaas voor ons was de markering van de route niet goed aangegeven. Normaal wordt dit met behulp van stapels steentjes duidelijk, of met een gedetailleerde routekaart. Honderd keer gekopieerde vage route-tekeningetjes vind ik niet erg nauwkeurig. Na diverse malen getwijfeld te hebben of we goed zaten, zijn we uiteindelijk toch weer dezelfde route teruggewandeld. De route zou namelijk opslitsen met een 12 kilometer lange mountainbike-track, die wij geenszins wilden wandelen in de snikhete zon midden op deze warme zomerdag.
Eenmaal terug bij de bus lekker op het gemak de lunch genuttigd. Hannah en Mare waren weer erg blij dat ze weer in alle (beperkte) vrijheid rond konden hangen en springen, Jan en mijn schouders waren weer blij van het gewicht verlost te zijn. Tijdens onze lunch werd door opa Snor voor het entertainment gezorgd met zijn woeste-woestijn-stripact! Hij was zo doorweekt van het zweet dat hij de “vuile” was even te drogen wilde hangen. Omdat eten en drinken door onze dames altijd leuke kiekjes oplevert, waren de oma- en opa-perrazzi weer ter plaatse paraat.
Met volle magen zijn we naar de volgende activiteit van de dag gereden: de Bushman Paintings en Stadsaal Cave. Vorige keer ben ik niet naar boven geklommen om de paintings te bekijken. Mijn benen lieten het na de wandeling van de dag ervoor niet toe. Dus ben ik ze nu wel “live” gaan aanschouwen. Daarna zijn we doorgereden naar de grot. Schijnbaar hebben we bij ons eerdere bezoek daar slechts het “voorportaal” en het toilet bezocht. We hebben ons toen laten misleiden om niet verder te gaan omdat er een bord “No Entry” stond. Omdat we nu steeds wat mensen die richting in zagen lopen of terug zagen komen, zijn wij toch ook die richting in durven lopen en warempel de Stadsaal ontdekt. Veel kan ik er niet over schrijven, hopelijk spreken de foto’s voor zich… (als we weer foto's kunnen publiceren!!!)
De volgende ochtend stond weer in het teken van ons vertrek. We hebben dit weekend met naar bed gaan en opstaan lekker relaxed gedaan. Daar was iedereen denk ik wel een beetje aan toe en we hadden toch geen overvol programma. Na nog een heet en ovenvers brood te hebben gekocht en de gastvrouw gedag te hebben gezegd, zijn we weer vertrokken. Bij Dwarsrivier hebben we voor de hardwerkende “thuisblijver” nog een lekker flesje rode Cederberg Cellar Cederberger gekocht. Nog geen half uur nadat we voorbij Dwarsrivier waren begon de bus meer lawaai te maken dan voorheen. Een korte inspectie onder de bus leerde me dat de schokbreker bij de bestuurder helemaal opengescheurd was en deze vet of olie lekte. En dat terwijl we nog niet een derde van de gravelroute hadden gereden. Aangezien hier geen garages achter de rotsen verstopt zitten en het ook nog eens zondag is, hebben we toen maar besloten onze snelheid te matigen. Dit alles in het kader van “Arrive alive”! Toen we eenmaal het gravel-gedeelte achter ons lieten, zijn we toch à 90 km/u richting Kaapstad kunnen rijden. Net voorbij Citrusdal moesten we de Piekenierskloof over. Hier hebben we nog even gestopt om wat mooie landschapsfoto’s te maken. En later thuis op de computer de conclusie getrokken dat sommige foto’s net lijken alsof ze uit een vliegtuig genomen hadden kunnen zijn! Het was een heldere dag en zo’n 170 kilometer voor Kaapstad konden we de Tafelberg al ontdekken. Bijna thuis!
Zoals ik dit item al begon, houdt bij thuiskomst een weekendje weg voor mijn niet op. Zondagavond en maandag alles opruimen en de was weer verwerken. Gelukkig is deze maand oma Els mijn hulp in de huishouding, een soort rots in de branding zal ik maar zeggen! Dinsdag nadat ik Hannah naar school heb gebracht ben ik nog even langs Speedy (niet Gonzalez maar een soort Kwik-Fit) gereden. Totale schade: 4 nieuwe schokbrekers!!!