Poor Africa

Vandaag hebben Els en ik een Township-tour gedaan en dus een bezoek gebracht aan het echte arme Afrika. We werden voor de deur afgehaald. Er was nog een andere groep waar we eigenlijk bij moesten aansluiten, maar die hadden alleen maar belangstelling voor jazz-muzikanten. Wij niet, dus kregen we een privé-tour voor hetzelfde geld.
We zijn allereerst door het District Six gereden, of wat er nog van over is. Opvallend waren de vele kerken die hier stonden, die heeft men nooit durven slopen. We reden langs een groot braak liggend terrein, waar volgens onze gids binnen 6 maanden een hele nieuwe woonwijk zou moeten verrijzen. Niet duidelijk is wie er moet gaan wonen, in ieder geval niet de oorspronkelijke bewoners die nu in een Township zitten. Enerzijds willen die niet omdat hun hele familie daar woont, anderzijds kunnen ze het niet betalen.
Daarna naar Langa, een Township met ca 280.000 inwoners. We zijn daar in een armzalig krotje van golfplaten geweest van 4x4 meter, waar een 19-jarig hoogzwanger meisje (uitgerekend op 19/11) met haar moeder woont. Geen man, geen inkomen, dus vermoedelijk nu al geen toekomst meer.
Onze gids was een Zimbabwees, geboren in 1962 en sinds 1980 woonachtig in Kaapstad. Hij gaf les aan de “University of Technology” in District Six (parttime) en doceerde daar toerisme. Gidsen deed hij erbij. Hij was een zeer aimabele man die Afrika een zeer warm hart toedroeg. Wist ook veel te vertellen over het land en kende iedereen waar we op bezoek kwamen.
Vervolgens hebben we een bezoek gebracht aan Guga Sthebe, een “project & craft organisation” waar allerlei kunstenaars hun kunstwerken maken en proberen te verkopen. We zagen iemand die van blikjes fris o.a. allerlei bloemen, vliegtuigjes en auto’s maakte, een pottenbakkerij, waar ook allerlei voorwerpen op bestelling gemaakt werden, een smederij waar ze uit ijzer allerlei kunstvoorwerpen maakten, maar bv ook kooien om veilig gasflessen in op te bergen. Ook een kunstenaar die mooie “sand-tekeningen” maakte, of mooie mozaiek kunstwerken.
Van hieruit gingen we door naar Bonteheuwel, daar wonen vnl de 60.000 mensen die uit District Six verdreven zijn. Onderweg daar naar toe zagen we nog hoe iemand gearresteerd werd, zagen we een jongetje rondlopen met een revolver en kwamen we langs de enige B & B in een Township. In Bonteheuwel bezochten we een schooltje waar momenteel 52 kinderen verblijven in de leeftijd van 3 maanden tot 6 jaar. Dat werd gerund door een ouder echtpaar met hun dochter. De kinderen werden vooral voorbereid op het sociale vlak en op hun schooltijd. Ze zagen er gelukkig uit en hadden het daar zo te zien goed naar hun zin. Het schooltje moest rondkomen van de vrijwillige bijdragen die ze kregen en het pensioen van het echtpaar. De ouders kunnen alleen af en toe iets gerings bijdragen.
Daarna zijn we nog doorgereden naar Khayelitsha, het 2e grootste Township van ZA, waar meer dan 1 miljoen mensen “wonen”. We zijn daar een grote heuvel opgeklommen vanwaar je een “mooi uitzicht” had over de hele Township.
In al deze Townships zie je zowel echte krotten als mooiere huisjes en alle variaties daar tussen in. Overal is electriciteit, maar ook veel illegale aansluitingen. Er rijdt veel politie rond en er staan veel camera’s op hoge palen die 2 km kunnen bestrijken. De misdaad schijnt mee te vallen en het is er betrekkelijk veilig. Moorden worden hoofdzakelijk alleen maar gepleegd onder mensen die elkaar kennen en dat doen ze bij ruzies en/of dronkenschap. Veelal gaat het dan in feite nergens om. Een mensenleven telt hier niet zo zwaar.
Na bijna 4 uur was onze tour afgelopen en waren we weer wat ervaringen rijker.