Op herhaling …

Voor Hannah is het de laatste week dat ze naar Verna toe gaat. Dus voor mij en Mare reden om nog eens een paar keertjes op pad te gaan. Ik wilde nog steeds een keertje terug naar het District Six Museum. We waren hier met Omekenee al een keer geweest als onderdeel van onze townshiptour, maar toen hadden we daar maar een half uurtje voor. En in dat halve uurtje heb ik toen ook nog Hannah verschoond. Dus op mijn gemak heb ik er niet echt rondgekeken.
Omdat ik nog niet helemaal wakker was toen we Hannah naar Verna hebben gebracht, ben ik eerst nog naar huis teruggegaan om wat koffie te drinken en de rugdrager in te pakken. Om een uurtje of 10 waren we in het CBD en zijn we eerst nog even naar Daddy Long Legs Hotel geweest om een cash deposit te storten voor onze laatste nachtjes in Kaapstad. Wel erg stoer hoor, de laatste vier nachten slapen we in een appartement aan Kaapstads drukste uitgaansbuurt Long Street. Na deze formaliteit zijn we doorgewandeld naar het District Six Museum. Voor wie het nog niet eerder heeft gelezen: District Six was het 6e district van Kaapstad sinds 1867. En gemixte wijk met bevrijde slaven, marktkooplieden, kunstenaars, werkers en immigranten. Sinds het begin van de 20e eeuw werden de “Africans” onder dwang verplaatst naar andere delen van Kaapstad. De welgestelden verhuisden naar de suburbs. Hierna werd het district een zorgekind van de gemeente. In 1966 werd het gebied verklaard als “white aera” en moest iedereen verkassen. Vrijwillig of niet, alles werd met de grond gelijk gemaakt. Staatnamen zijn nog slechts herinneringen, het gebied is nog steeds een braakliggend terrein. Sommige oud bewoners willen graag dat hun district in ere wordt hersteld en herbouwd, sommigen willen het graag laten zoals het is juist om het onrecht wat hen is aangedaan in stand te houden.
Direct naar ons entree kunnen we nog even aansluiten bij een gids die aan het vertellen is dat zijn huis na 4 generaties van bewoning met de familie door de bulldozers is verwoest. Hij was die dag niet gaan werken en heeft aan de overkant op staat staan huilen van verdriet. Een erg triest verhaal. Daarna heb ik nog wat rondgekeken en indrukken verwerkt van hoe men toen leefde.
Toen mijn maag wat begon te rommelen zijn Mare en ik naar de Company’s Garden gewandeld om daar lekker op een kleedje in de schaduw van wat bomen onze boterhammetjes op te eten. Mare vond het prima om een beetje te hangen en te klimmen op en rondom mij en ik heb heerlijk wat liggen lezen. Op de terugweg zijn we nog even St. George’s Cathedral binnengewandeld en heb ik bij Fat Albert’s mezelf nog eens getrakteerd op de heerlijkste shake van heel Cape Town: milkshake with peanutbutter and honey!