Visiting Langa en Bonteheuwel

Simone wilde heel graag een tour maken langs de andere kant van Kaapstad, de townships. Wij hadden dit al een keer met Corné gedaan, maar dit was zo indrukwekkend geweest dat we dit nog wel een keer wilden gaan doen. We waren allemaal al in het District Six Museum geweest dus kozen we voor een zondag, dan is het museum namelijk gesloten. Dit keer gingen we in onze eigen Microbus, wel zo handig voor de kinderen, met onze gids Duncan aan het stuur. Duncan reed ons eerst langs een aantal historische plaatsen in het centrum van Kaapstad en wist hier veel over te vertellen. Ook al was het museum gesloten, we reden wel door de wijk District Six, de “gekleurde” volkswijk die ten tijde van de apartheid door de regering tot “blank” gebied werd verklaard, waarna alle bewoners onder dwang en zonder compensatie verdreven werden. Inmiddels is er begonnen met de bouw van een nieuwe wijk waarnaar de oude bewoners mogen terugkeren. Maar niet iedereen voelt ervoor om na zo’n lange tijd zijn nieuw opgebouwde leven weer te verlaten.
Hierna reden we naar Langa, het eerste township van de rondleiding. Onze gids Duncan is docent aan de Universiteit van Kaapstad en leidt “touristguides” op. Daarnaast is hij botanicus en kunstenaar. Als bibliothecaris werkte hij jarenlang in de verschillende townships en hij kende er erg veel mensen. De reden voor het organiseren van de townshiptours is het bekender maken met en bewuster worden van de omstandigheden in de townships. Het is voor ons Westerlingen moeilijk voor te stellen maar het overgrote merendeel van de mensen in de townships is blij met de interesse in hen en hun familie en is er zelfs trots op je als gast bij hen thuis te ontvangen. Daarnaast is het natuurlijk een bron van inkomsten, want de bezoekers brengen brood op de plank.
Wij bezochten een familie in Langa. Vader, moeder en twee kinderen, oma en overgrootmoeder woonden samen in een klein stenen huisje. Eén woonkamer, één slaapkamer. Er was net een derde ruimte aan de voorkant aangebouwd, maar dit deel was nog niet helemaal af. Koken, plassen, wassen enzovoorts gebeurde ergens achter het huisje. Vol trots vertelde oma over de Duitse familie waar haar moeder jarenlang voor gewerkt had en die hen nog steeds financieel ondersteunde. Ze las stukjes voor uit de bijbel en ook Simone moest een stukje lezen. Hannah en Mare hadden meer belangstelling voor de kinderen: een meisje van een jaar of 4 en een jongetje van 5 maanden. Ik moest ook komen kennismaken met overovergrootmoeder van 96 jaar oud, die in de slaapkamer in bed lag. Ik vond het behoorlijk vervelend zo haar slaapkamer binnen te stappen, maar het oude besje vond het fantastisch. Ze schonk me een tandeloze grijns van oor tot oor toen ik haar de hand kwam schudden. We hadden thuis al wat kleren uitgezocht die we niet meer mee naar Nederland wilde nemen. Ze waren er erg blij mee, vooral met de babykleertjes.








We vervolgden onze weg door Langa. Langa is een “zwart” township waar voornamelijk Xhosas wonen. We brachten een bezoek aan Gugu S’Thebe, een centrum waar kunstenaars hun waren kunnen maken en aan de man kunnen brengen. Er is ook een gemeenschapszaal die gebruikt kan worden voor feesten en partijen. Er worden allerlei cursussen gegeven voor kinderen en jongeren. Van knutselcursussen tot leren weerbaar te zijn en voor jezelf op te komen. Ik kon het natuurlijk niet laten om een mooie beschilderde Afrikaanse schaal te kopen, alles onder het mom van het steunen van de lokale economie!
We woonden ook een stukje bij van een kerkdienst in Langa. In tegenstelling tot in St. Georges Cathedral hier wel een band in de kerk en een zingende en swingende menigte. De predikant had al zoveel staan schreeuwen dat zijn stem er schor van was. Kinderen zaten op de grond rustig te spelen terwijl de ouders naar de dienst luisterden.
Na het bezoek aan Langa, reden we door naar Bonteheuwel, een zogenaamd “gekleurd” township. Hier viel al meteen het verschil op met Langa. De mensen die hier wonen verkeren duidelijk in betere economische omstandigheden. De huizen zagen er netter en groter uit en de staten waren breder en opgeruimder. Hier in Bonteheuwel bezochten we een schooltje wat door een gepensioneerd echtpaar is opgezet. Zij vangen met behulp van een van hun dochters vijf dagen per week zo’n 50 kinderen van 0 tot 6 jaar op. Kinderen waren er uiteraard niet, het was ten eerste zondag en ten tweede vakantie. De stichter van het schooltje, Michael, vertelde enthousiast over alles wat ze de afgelopen jaren hadden bereikt. Al was het financieel niet altijd gemakkelijk, hij was trots op wat ze de kinderen te bieden hadden. Dit betekent 2 maaltijden per dag, een veilige liefdevolle omgeving en onderwijs gericht op het succesvol kunnen starten op de lagere school. Petje af voor zijn enthousiasme en doorzettingsvermogen. Hannah had ’s ochtends een rugzakje met speelgoed helpen inpakken en gaf dit aan Michael, voor de kindjes van de school. Vlak voordat we weer weggingen liet Michael zich ontvallen dat ze grote behoefte hadden aan extra ledikanten voor de baby’s om in te slapen. Komt dat even goed uit! Wij waren niet van plan Mare’s ledikant mee terug naar Nederland te nemen en konden geen betere bestemming bedenken. Met dank aan Linda en Maurice!
Na een indrukwekkende ochtend bracht Duncan ons terug naar Beach Road. Wat zijn wij rijk in vergelijking met veel van de mensen die we vandaag hebben ontmoet. Maar het was weer een mooie illustratie van het feit dat rijkdom soms meer van binnen zit dan in je portemonnee!