Koek 'ns een loerie

Voor de 2^e keer zijn we in Tsitsikamma. Na onze mooie wandeling in oktober, wilden we hier nog wel een keer gaan wandelen. We hadden het loeriepad nog niet gedaan! En zo gezegd, zo gedaan. Met halfvolle bepakking zijn we de wandeling gestart. Hannah wilde zelf lopen, dus om de 5 minuten stonden we stil om steentjes of een stokje op te rapen.

Uiteindelijk zaten haar broekzakken zo vol dat haar broek bijna van haar billen zakte! Toch heeft ze het zo’n anderhalf uur volgehouden en stevig mee door geklauterd.
Na het eerste deel van het loeriepad grotendeels door bos te hebben gewandeld zijn we overgestapt op het blauwe duiker wandelpad. Helaas hebben we die loerie niet gezien. Die Zuidafrikaanse vogel was jammer genoeg gevlogen. We zullen wel te veel lawaai hebben gemaakt!
Ook het blauwe duiker pad was redelijk veel klimmen en wandelen door het mooie Tsitsikamma bos. En op de achtergrond hoor je steeds de oceaan tegen de rotsen denderen. Na 2 uur lopen kruisten we de weg en vonden vooral mijn rug en schouders het wel weer welletjes. Mare heeft de afgelopen maanden teveel frietjes gegeten en begint behoorlijk door te wegen!
Op de terugweg hebben we nog in het gras gepicknicked en bij de bus een welverdiend ijsje gegeten. Helaas in het besef dat dit waarschijnlijk onze laatste wandeling in de mooie Zuidafrikaanse natuur is geweest!