Lange broeken en dichte schoenen

Vandaag is de dag van de waarheid… De droom is voorbij... Back to reality! Na een weekend lang spulletjes uitzoeken, weggeven, afscheid nemen is het vandaag dan zover: we gaan weer naar huis. Ons huis in Nederland wel te verstaan. Met gemengde gevoelens zijn de spullen ingepakt en wordt hét laatste bezoek aan Henk en Althea gebracht. Dat hield onder andere in dat we ons weer moesten voorbereiden op echt Hollands weer. Hannah was zo verontwaardigd dat ze spontaan tegen mij riep “maar papa… dat is een LANGE BROEK!!!”.
Juist, het werd weer tijd voor een lange broek en dichte schoenen. Lang niet uit de koffer geweest en eigenlijk door ons allen totaal niet gemist. Korte broek, hemdjes en sandalen waren we nu inmiddels al maanden gewend. En dan ineens slaat het besef bij ons allen toe: ’t Is weer voorbij die mooie zomer! Met het nodige gemopper heeft Hannah dan uiteindelijk wel de broek en schoenen aangedaan. En buiten heeft ze nog voor een laatste keer met Althea de bloemen water gegeven.
Toen dan eindelijk de shuttlebus ons kwam ophalen, moesten zowel Moniek en ik als Henk en Althea even goed slikken. Voorlopig zullen we elkaar weer een tijd niet zien. Geen wandelingen op het strand, avondje Risken, filmpje of etentje. En tijdens de rit naar het vliegveld is er ook heus wel even een traantje gelaten… ’t Is toch een stukje van je leven wat je hier als een soort “geest” achterlaat. Ons thuis-huis in Kaapstad, zoals Hannah zou zeggen…
Op het vliegveld aangekomen verliep het inchecken allemaal vlekkeloos. Hannah en Mare vonden het geweldig om door het raam naar de vliegtuigen te kijken. Helaas presteerde onze pechvogel Mare het weer om voor de tweede keer vandaag ongelukkig te vallen. Op de stenen trap bij Henk en Althea had ze al een mega-bult op haar voorhoofd gecreeërd en nu presteerde ze het ook nog om zich er een blauw oog bij te vallen tegen een metalen stoelpoot. Als de Raad voor de Kinderbescherming maar niet op Schiphol staat te wachten. Maar ach, Zuid-Afrika blijft tenslotte een gevaarlijk land, toch?